Uiteraard is het toeval maar mijn zoons en ik noemen elkaar al jaren Charlie. Gewoon een practical joke waarvan wij eerlijk gezegd niet weten hoe die ooit is ontstaan.
Als ik vroeger Charlie riep, keken twee verdwaasde pubers op, bedoel je mij? De naam Charlie kreeg deze week een heel andere lading, opeens staat de naam Charlie voor vrijheid van meningsuiting.
Als journalist voel ik mij uiteraard verbonden met de getroffenen. Wellicht denkt u; wat jij doet is toch iets heel anders? Nou, onderschat het niet. Het leven van een vakblad journalist in de reiswereld is ook best taai.
Laatst nog zat ik gewoon twee nachten in een vier-sterrenhotel. Dat is toch echt wel een ster te weinig. En tot overmaat van ramp moest ik bij het uitchecken de minibar-kosten zelf afrekenen. Dat geloof je toch niet? Als klap op de vuurpijl bleek de upgrade op de terugweg niet goed geregeld, waardoor er nog hele gesprekken gevoerd moesten worden bij het inchecken.
Gelukkig ben ik toch business class naar huis gevlogen, maar het gedoe was wel erg vervelend. Gewoon de onzekerheid of je kan slapen tijdens de terugvlucht, daar zit je toch niet op te wachten?
Het lijkt allemaal zo leuk reisjournalist, maar op de terugvlucht heb ik ook nog eens een verhaal moeten schrijven, want het moest namelijk nog mee in het komende nummer. Kortom, ook voor een reisjournalist is het vaak afzien.
Dan is het toch veel makkelijker om af en toe een tekening te maken. De ene keer met Jezus als onderwerp en de volgende keer Mohammed. Ik denk dat ik bij Charlie ga solliciteren, geen gedoe meer op reis of je zolen verslijten op de Vakantiebeurs.
Er schijnt plaats te zijn voor jong talent.
Mocht je denken dat dit te kort door de bocht is? Ik denk dat de mensen bij Charlie het wel begrijpen.
Je suis Charlie.
Tom van Apeldoorn
tom@travelpronl
