Lief dagboek, februari 2021.
Ik snap er steeds minder van. Van wat? Van alles! Waarom bonbon-winkels of die nieuwe Jamin’s met ridicuul dure chips wel open mogen zijn, maar een ijzerhandel of Blokker niet. Waarom we wel met honderden tegelijk in de AH mogen, maar niet met een nauwkeurig afgemeten groepje op afstand in een restaurantje of een bioscoop, hier of ons goed gedragend over de grens. Maar wie heeft cultuur of reizen nodig als er Amerikaanse Cheetos à € 6 per zak te koop zijn? Maar misschien valt het allemaal toch mee…ik bedoel, als het Catshuisoverleg een dag wordt uitgesteld voor een beetje sneeuwval, dan zal het toch wel gaan? Ze hadden ook online kunnen zoomen bijvoorbeeld. Niet dat de BV Nederland op omvallen staat of zo. Maar ook het weerbericht begrijp ik niet meer. Vroeger kreeg je te horen dat er een stevige sneeuwbui ging vallen en ging je door met het leven. Nu is het al code rood voordat de eerste vlok nog moet vallen en wordt preventief het openbare leven stilgelegd. Of vlok, watjes, want dat zijn we geworden. Komt door internet, we kunnen niets zelf meer. Siri, hoe bak je een ei? Ik ben in mijn eigen tuinschuur maar een illegale bar aan het bouwen, net zoals in New York tijdens de drooglegging. Ik vraag me af of ik de enige ben…
Lief dagboek, februari 2022.
Premier Baudet heeft net laten weten dat er een muur om Nederland komt. Ook wordt het vliegveld van Lelystad in gebruik genomen, hoewel het vooral om niet nader bekendgemaakte eenrichtingsvluchten gaat naar warme oorden. We mogen dus nog steeds niet reizen, ‘we moeten nog even volhouden’ heet het. Ik heb maar twee puppy’s gekocht om de tijd door te komen, Astrid en Zeneca. Mijn illegale bar loopt goed, dat wel, we hebben in de buurt een tunnelsysteem gemaakt om bij elkaar te kunnen barhoppen.
Lief dagboek, februari 2023.
Goed nieuws, we mogen! Eindelijk op vakantie. Ik ben zo blij. Net Astrid en Zeneca even in het bos voor altijd vrijgelaten en daarna de uitspraak van het internationaal gerechtshof versus Baudet gekeken, die wordt overgedragen aan het Juridisch Hof van Paramaribo om de strafmaat te bepalen. Het was groot feest op onze ondergrondse barstreet.
Lief dagboek, februari 2024.
Ik wil zo graag op reis, ik mis het, ik word gek. Had ik eindelijk geboekt vorig jaar kregen we de economische crisis. Het bleek dat negentien miljoen Nederlanders zich hadden aangemeld als slachtoffer van de toeslagenaffaire en iedereen die ooit een minuut dienstplicht heeft vervuld heeft € 10.000 op zijn rekening gekregen voor geleden trauma toen ze doorkregen dat het geen Club Med was. En toen was het geld op. Mijn gespaard kapitaal dat ik voor een mooie verre reis had bewaard, bleek in een week tijd gedevalueerd tot het net genoeg was voor een staycation in een Tiny House op de Veluwe. Je mag raden waar ik nu echt helemaal, maar ook totaal, geen zin in heb. De eerste vrije verkiezingen in Mokumderground zijn gehouden, we openen ondergronds theaters, cafés en sportscholen. Het gerucht gaat dat er ook in Breda, Rotterdam, Leeuwarden en Maastricht ondergronds wordt gebouwd en geborreld.
Lief dagboek, februari 2038
We zitten deze februari 2038 inmiddels in de 297e golf. Ik heb gisteren mijn katana maar weer eens goed scherp geslepen want er zijn wolven gesignaleerd in de voormalige Kalverstraat en dat geeft goed vlees. Maar ik moet snel zijn, want met daglicht en een temperatuur boven de 8,3 graden komen de Pfizer-zombies uit hun cocons. Gelukkig ga ik dit weekend met de hyperloop metrotrein naar Parijs-sous-terre, leuk stedentripje geboekt. Er even helemaal uit, eindelijk.
Tijn Kramer
Tijn.kramer@travmedia.nl
