Ooit weleens een ontzettende haat gevoeld tegen iemand? Misschien wel jegens een collega of partner in de branche? Soms doet een ‘kleine’ vernieuwing/verandering de relatie al de das om.
Je kent ze vast wel, de werknemers die eerder dan gevraagd op kantoor zijn en dagelijks overwerken. Hoe gaan zij ermee om wanneer ze nooit een complimentje krijgen en de collega die stipt om 9.00 uur begint, om 17.00 uur zijn tas inpakt en om 17.01 uur naar huis rijdt, krijgt promotie?
Zak in de stront, zullen veel hardwerkende Nederlanders in zo’n geval denken. Verbazing alom en je gunt de desbetreffende collega de eerstkomende weken waarschijnlijk geen blik waardig. En voor de baas wordt waarschijnlijk geen seconde langer gewerkt dan waarvoor je wordt betaald, want je voelt je ondergewaardeerd.
Een schouderklopje, even waardering krijgen, geeft de burger moed. Waardering krijgen is fijn, maar over waardering in de reisbranche zal ik het maar niet hebben, want die is ver te zoeken. Of waren we té verwend?
De branche maakt zich zorgen over de veranderingen (onder andere in ‘de waardering’) die gaande zijn, maar wie heeft er met bezorgd zijn één tel aan zijn of haar leven toegevoegd? Maar hoe verder wanneer iemand denkt de goede keuze te maken en de ander zich er juist enorme zorgen over maakt, maar daardoor waarschijnlijk geen dag langer leeft?
Sommige mensen maken zich overigens nergens zorgen over. Dat bleek ook uit een video die ik zag, waarbij met geheime camera werd gefilmd hoe mensen bij de Burger King reageerden op scholieren die één jongen in de groep treiterden, duwden en trapten. Terwijl werd gefilmd hoe men toekeek, kreeg de klant zijn of haar hamburger bezorgd, geplet.
Die jongen werd overigens geholpen door 12% van de mensen, 88% keek alleen toe. En de geplette hamburger? Daarover ging 95% klagen. Ik stelde mij eens voor dat die jongen de Nederlandse retail was, want die wordt ook op allerlei manieren getreiterd. Overigens net als andere reisbedrijven. Retailers lijken zich altijd wel goed te groeperen en als groep voor zichzelf op te komen. Had ik mij de retail dan moeten voorstellen als die geplette hamburger?
Voor alle reisprofessionals lijkt mij de actualiteit in de gaten houden en in actie komen van levensbelang, zoals dat altijd het geval is geweest. En waardeer hen waar je al jarenlang zaken mee doet een beetje, maar zorg er in ieder geval voor dat je niet wordt geplet. Verdwijnen doen we sowieso, allemaal.
Arjen Lutgendorff
arjen@travelpro.nl
