De berichten dat prijsvechters op verre bestemmingen willen gaan vliegen, zijn niet van de lucht. Onder meer Eurowings en WOW air zeggen op korte termijn de oversteek naar de USA te gaan maken voor zoals zij aangeven honderden euro’s minder.

In gedachte stel ik mij voor hoe zo’n vlucht er uit gaat zien. Het inchecken moet online. Dat is begrijpelijk en de wachtrijen voor het alsnog uitprinten van de boarding-passen zullen erg lang zijn. Maar voor een paar honderd euro kom ik dan wel een uurtje eerder.

De bagage moet worden ingecheckt en daar komt het volgende gedoe om de hoek kijken; geruzie aan de balie. Veel van de passagiers vliegen vaker de plas over en hebben geen begrip voor de stupide bagageregels, en bijbetalen om dat je koffer zestien kilogram is in plaats van vijftien kilogram gaat een hoop ergernis en vertraging opleveren.

Ik zie in gedachte een ijshockeyteam de bagagecounter heel accuraat verbouwen, omdat de ijshockeytassen niet mee mogen. Dus niet één, maar twee uurtjes eerder op de luchthaven aanwezig zijn dan normaal. Maar het scheelt nog steeds € 100 per uur. Dat is toch mooi meegenomen.

Ik bedenk mij later dat ik op de terugweg dan ook twee uur eerder moet zijn, dus die € 100 per uur worden er nog maar € 50. Bij de gate aangekomen moeten er door de US Customs aan alle passagiers nog wat vragen worden gesteld, dus we worden allemaal door de security geperst zodat iedereen klaar zit als het vliegtuig aan de gate komt. Het vliegtuig moet tenslotte snel omdraaien en weer terug, dat is met name het geheim van de prijsvechter. Dat betekent een uur wachten in een overvolle boardingroom, want dan staan we tenminste klaar om aan boord te gaan als koeien voor het melken, alleen een label aan mijn oor ontbreekt nog.

In het vliegtuig wordt het al niet veel beter. De tranen springen bij mij in de ogen als ik kijk waar ik de komende acht uur moet gaan zitten. Ik had het krap verwacht, maar dit is niet op een stoel gaan zitten, maar een stoel aantrekken. De afdruk van de stoel voor mij voel ik al in mijn knieën, en ik word overvallen door twijfels. Is het allemaal wel de moeite waard? Kan het veilig voor die prijs? En als ik op de terugvlucht iets later ben, kom ik dan nog wel mee? Een stewardess ziet mij treuzelen en dralen, en met een soepele beweging word ik in mijn stoeltje geperst. Zij heeft daar duidelijk ervaring mee.

Nou ik niet, ik wil eruit!

Tom van Apeldoorn
tom@travelpro.nl