Marcel de Nooijer (CEO Transavia) is door 180 genodigden uitgezwaaid tijdens een afscheidsavond op het hoofdkantoor van de airline naar aanleiding van zijn vertrek. Verschillende sprekers vertelden over De Nooijer, maar wat had De Nooijer zelf te vertellen op zijn afscheidsavond?

“In 2019 kwam de keuze: wil je wel of niet opgaan voor de rol van CEO bij Transavia? Ik ben ontzettend blij dat de toenmalige RvC uiteindelijk de keuze heeft gemaakt dat ik die rol mocht gaan vervullen. Het voelde als een eer, en ik wist dat het een enorme verantwoordelijkheid was. Transavia is zo’n gaaf bedrijf. Er zit zoveel vaart, daadkracht en ondernemerschap in dit bedrijf dat het soms bijna onvoorstelbaar is. Dat is de kracht van Transavia. Het is echt een bedrijf dat vooruitstrevend is en altijd een stap verder wil zetten.”

Tekst gaat verder onder de video.

Waarom?

“De vraag kwam vaak: waarom ga je eigenlijk weg na zoveel jaren? Want het klopt dat ik gepassioneerd ben over de luchtvaart en dat ga ik ook blijven. Maar in het nieuwe bedrijf waar ik vanaf 1 januari ga starten, herken ik ook ongelooflijk veel van waar ik mee te maken heb gehad de afgelopen jaren. Het gaat over logistiek, technologie, een complex internationaal speelveld en economische vraagstukken. Dat vind ik ontzettend leuk om mee bezig te gaan. En bovenal, het is een mensen-mens bedrijf. En dat zijn Transavia en KLM ook. Uiteindelijk wordt alles wat we doen gedragen door de mensen die met vakkennis, passie en inzet doen waar we elke dag graag ons bed voor uitkomen. Ik ben 57, ik wil het eigenlijk nog een keer proberen in een andere sector. Dan komt dat op je pad en dan maak je de keuze om te doen. Het neemt niet weg dat je natuurlijk met gemis weggaat. Want wat ik al zei, deze sector wordt gedragen door jullie allemaal, door wie je bent en wat je elke dag brengt. Dat heeft mij altijd ontzettend veel energie gegeven en dat ga ik zeker missen.”

Moeilijke beslissingen

“De tijd bij Martinair was misschien wel de meest intensieve tijd die ik heb meegemaakt. Het was een periode waarin het simpelweg niet goed ging, en het model moest echt weer op de rails worden gezet. Er zijn harde keuzes gemaakt, die niet altijd makkelijk waren. Het voelde soms als een gevecht, maar uiteindelijk zijn we erin geslaagd om een hanteerbaar vrachtmodel op te zetten. Natuurlijk voel je de impact van die keuzes nog steeds, vooral bij de vliegende collega’s van Martinair. Het was niet makkelijk, en dat wordt vaak vergeten, maar die harde keuzes waren wel echt noodzakelijk. Uiteindelijk heb ik er wel trots op teruggekeken, omdat we samen hebben laten zien dat we het konden ombuigen naar iets werkbaars en stevigs. Het was een zware periode, maar het heeft me veel geleerd over het nemen van moeilijke beslissingen in tijden van crisis en de impact daarvan op de mensen om je heen.”

Tekst gaat verder onder de foto’s.

Hele kleine virus

“De eerste twee maanden als CEO waren knettergaaf. We hadden recordaantallen passagiers en revenue, en ik dacht echt: yes, dit is het! Waarom ben ik hier niet tien jaar eerder begonnen? Maar toen kwam dat hele kleine virus langs, dat uiteindelijk alles op zijn kop zette. Samen met Dirk en Petra stonden we voor de keuze om het bedrijf tot stilstand te brengen. En dat was behoorlijk heftig, vooral als je nog geen drie maanden op die stoel zit. Mathijs had het fantastisch gedaan in de periode daarvoor. Hij had echt het bedrijf in een uitstekende positie gebracht, met recordwinsten en sterke prestaties. Maar toen kwam de crisis en moesten we het roer omgooien. Het voelde als een enorme uitdaging, maar we hadden geen andere keuze dan snel en doortastend handelen om de schade te beperken.”

Trauma-ervaring

“Als ik nu nog het woord ‘voucher’ roep op de commerciële afdeling, dan zie ik allemaal vlekken in nekken ontstaan. Dat is een soort trauma-ervaring waar we als team nog steeds mee moeten omgaan. We hebben het uiteindelijk met veel pijn en moeite overleefd.”

Een gigantische beslissing

“We zagen dat de kans om veel slots te krijgen steeds kleiner werd. Er was eigenlijk maar één oplossing: de vliegtuigen groter maken. En daar kwam de A321 als de beste oplossing. De A321 is trouwens hartstikke stil, ik blijf het zeggen. Dat was voor ons belangrijk, want we wilden minder hinder voor de omwonenden creëren. Het was een gigantische beslissing, en uiteindelijk maakten we die call en sloten we een deal van 2 miljard. Als ik heel eerlijk ben, had ik altijd de kinderlijke droom dat als zo’n deal zou lukken er champagne zou worden ontkurkt met confetti. In de realiteit zat ik alleen op kantoor in het donker toen ik dat contract tekende. We hebben later een geweldige show neergezet bij het ophalen van de Airbus in Hamburg. Het was belangrijk voor ons om aan te tonen dat dit bedrijf zijn verantwoordelijkheid neemt: investeren in schonere, stillere en zuinigere vliegtuigen. En daar ben ik ongelooflijk trots op.”

Vechtstandje

“Tijdens moeilijke momenten heb ik altijd de steun en nabijheid van de commissarissen en de OR gevoeld. Hun steun, vertrouwen en de kritische vragen die werden gesteld om de koers te toetsen, waren echt van grote waarde. Het gaf me het gevoel dat we er samen voor stonden en dat we alles met z’n allen zouden oplossen. Ik kwam van Martinair en ik kwam best wel in een vechtstandje binnen. Het was werkelijk een verademing dat de discussies werden gevoerd op een normale toon, met inzet en inzicht. Dat heb ik echt niet in elke Nederlandse onderneming meegemaakt, maar bij Transavia voelde het altijd als een constructieve samenwerking. Ik heb daar echt veel van geleerd, en die manier van werken heeft me sterk geholpen in mijn rol.”

Deze zomer voelde als een beloning

“Deze zomer hebben we als team een operatie gedraaid die ik beschouw als de best operationele zomer ooit. Het was niet alleen een periode van recordaantallen, maar ook van ongelooflijk hard werken, waarbij iedereen zijn steentje heeft bijgedragen. Wat ik zo bijzonder vond, was dat we echt als één team hebben gewerkt, en ik ben daar enorm trots op. We stonden voor een aantal grote uitdagingen, maar het was juist in die momenten dat we ons als organisatie bewezen hebben. We hebben de lastige omstandigheden weten te overwinnen, alles liep veel soepeler dan we ooit hadden durven hopen. Deze zomer voelde als een beloning voor alles wat we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Dat komt niet zomaar aanwaaien, het is het resultaat van een enorme gezamenlijke inspanning van iedereen binnen het bedrijf.”

“Ter land, ter lucht, ter zee, hoezee.”