De één moet er niet aan denken, die doet het liefst zo min mogelijk tijdens zijn vakantie, terwijl het voor de ander niet actief genoeg kan zijn…

Daphne Jansen (ZRA bij The Travel Club) houdt zelf enorm van actieve reizen en dan voornamelijk van het maken van huttentochten in Dolomieten. “Dolomieten zijn onbeschrijflijk mooi, uitgestrekt en divers. Voor elke niveau zijn er mogelijkheden. Ik heb bijvoorbeeld in september een via ferrata-tocht gemaakt bij Via delle Bocchette in de Brenta Dolomieten (Italië). We gaan dan met zijn tweeën op pad en komen heel weinig mensen tegen. Het idee om ergens alleen te zijn, geeft een gevoel van exclusiviteit en dat is heel bijzonders. Het is geweldig om even te ontsnappen uit de dagelijkse drukte en om samen in de natuur te zijn die ons onbeschrijflijke mooie uitzichten geeft. Maar ook in andere landen en zelfs tijdens onze strandvakanties zoeken we het avontuur op. Zo heb ik onder meer in Macedonië, Australië, Slovenië, IJsland, Schotland en Zwitserland mooie beklimmingen en tochten te voet en te paard gemaakt.”

Waarom vind je actieve vakanties zo leuk?
“Je komt vrijwel altijd ergens waar je normaal gesproken niet kunt komen. Soms zie je geen route of pad meer lopen en dan denk je: hoe komen we daar? Pas als je op twee meter afstand staat, zie je hoe je moet lopen of klimmen. Het zijn vaak geen echte paden, maar GR (grote routepaden)-beschilderingen die je moet volgen. Die gaan over bergtoppen, rotsen en andere lastig begaanbare gebieden. Als je het hebt over het afgaan van de gebaande paden dan is dit het summum, zowel letterlijk als figuurlijk.”

Wat is de mooiste tocht die je hebt gemaakt?
“De Via delle Bocchette en dan de Via delle Bocchetta Centrale, dit is een via ferrata-tocht met onbeschrijflijke uitzichten. Via ferrata betekent in het Italiaans ‘ijzeren weg’, een klettersteig. Het is voor de via ferrata-begrippen een drukke route, maar vooralsnog kom je niet veel mensen tegen. Mocht je de details willen weten? Dit is de website: www.ferrate365.it/en/vie-ferrate/ferrata-bocchette-centrali-brenta. Deze via ferrata gaat over smalle richels met afgronden van meer dan 200 meter met indrukwekkende steile stukken die te beklimmen zijn met metalen ladders en kabels.”

Verleg je onderweg vaak je grenzen? 
“Wij zijn afgelopen september op de eerste dag van zeeniveau naar 3.000 meter gestegen. Boven de 2.500 meter kan je kans hebben op hoogteziekte. Het zuurstofniveau in je lichaam daalt dan aanzienlijk en dat uit zich in vermoeidheid, duizeligheid, hoofdpijn en enorme misselijkheid. We zaten op dat moment in een via ferrata, een klettersteig, en het was al laat in de middag. Terug afdalen gaf ons vijf uur extra om bij de berghut aan te komen. Dus we kozen er op dat moment voor om toch door te gaan ondanks de stijging om zo net voor het donker bij de hut aan te komen. Het was kiezen tussen twee kwaden: of terug en tot midden in de nacht in het donker lopen met alle gevaren van dien, of doorgaan en hopen dat je op tijd kunt dalen voordat de symptomen nog erger worden. Ik moet eerlijk toegeven dat we hier niet op hadden gerekend en het was een hele zware eerste dag. We liepen op hoogte over enorme smalle richels met diepe, steile afgronden zonder zekering en dat is echt niet aan te raden als je zo duizelig bent en met bepakking loopt. Maar als je onderweg bent, wil je alleen nog maar je berghut bereiken en hoe je daar komt maakt op dat moment niet veel meer uit.”

Waar loop je (letterlijk) tegenaan?
“Het weer en welke materialen je nodig hebt, en hoogteziekte als je boven de 2.500 meter komt. Ik mail de berghutten vaak van te voren over de weersomstandigheden, zij weten het beste wat de situatie boven is. Als je in een via ferrata zit, moet je namelijk door. Dus met slechte weersvoorspellingen kun je beter een andere route nemen. Met onweer wil je niet vastzitten aan een ijzeren kabel. Mist is ook gevaarlijk, je ziet geen afgronden, en ook geen GR-beschilderingen, waardoor je heel gemakkelijk kunt verdwalen. Als je echt hoog zit, heb je geen normale wandelpaden die je kunt volgen. Berghutten moeten van te voren en rechtstreeks worden geboekt. Ze beschikken over slechts een aantal kamers of bedden, en omdat het seizoen vrij kort is – van juni tot en met september – zitten de hutten erg snel vol. Voor gestrande reizigers wordt er vaak wel een matras ergens neergelegd, maar bij sommige hutten kan je privékamers boeken en dat is voor je nachtrust ideaal.”

Heb je tips voor collega’s?
“Het is ook verstandig om een bergsportverzekering af te sluiten. Als je valt in een via ferrata heb je aan je klimgordel een lifeline zitten die als een soort van airbag uitvalt. Dat houdt in dat je een val kunt maken van aardig wat meters als je net op een verticaal stuk zit van een via ferrata. De kans is groot dat je dan met een helikopter moet worden opgehaald. Die kosten lopen aardig op. Ik heb dan ook een aanvullende verzekering bij de NKBV, want je hoeft je enkel maar te verstuiken op een plek waar niemand kan komen en je kunt zelf niet door. Dan heb je wel snel hulp nodig. Je moet dus echt voorbereid de bergen in gaan en goed nadenken wat je gaat doen. Ik kies altijd voor veiligheid. We zijn ook een keer een dag eerder van de berg afgegaan door de slechte weersvoorspellingen. Dat is altijd balen en geeft een gevoel dat je iets mist. Iets anders, maar wel handig om te weten: in de berghutten is het om 22.00 uur stil en rond 5.00 uur staan de eerste mensen weer op. Je ligt vaak in slaapzalen, waardoor een lakenzak en oordopjes geen overbodige luxe zijn. Een hoofdlampje is ook zeker een must, zowel in de berghut als wanneer je langer onderweg bent dan verwacht.”

Is een actieve vakantie ook geschikt voor gezinnen met kinderen?
“Jazeker! Bijvoorbeeld Rosengarten in Dolomieten is erg kindvriendelijk. Je hebt in de Dolomieten zelfs hele leuke via ferratas die met kinderen te doen zijn. Je kunt ook met een lift de berg opgaan en vanaf daar verder lopen. Dan bespaar je ze de ergste stijging en kun je bovenaan prachtige wandelingen maken, vervolgens ga je lopend of met de lift naar beneden. Bij de Drei Zinnen, via de Rifugio Auronzo, vind je een enorm mooie en gemakkelijke wandelingen. Of bij Lago di Anterselva (een meer), daar is het wat minder druk dan bij Lago Di Braies en kan je gemakkelijk omheen lopen. Seceda en Adolf Munkel Trail (Dolomieten) zijn ook avontuurlijk, maar heel goed te doen en enorm indrukwekkend.”

Wil je meer lezen over actieve vakanties? Klik dan hieronder.