Lees onderstaande blog, doe inspiratie op en doe mee aan de prijsvraag waarmee je kans maakt op een Omani high tea. Onderaan de blog vind je de tweede vraag (de eerste blog en vraag vind je hier). Over twee weken vind je hier de derde blog en de derde vraag.

Op bezoek bij de bedoeienen2Sinds ik een bezoek heb gebracht aan de schitterende bestemming Oman heb ik een viertal Omani in mijn lijst met Facebook-vrienden staan. Het zijn stuk voor stuk jonge gidsen die onze reis veel diepgang hebben gegeven en waar ik sinds mijn terugkomst al zo af en toe leuk contact mee heb gehad en waarmee ik bijzondere herinneringen kan ophalen aan een geweldige trip.

Door de urenlange gesprekken tijdens de reis vlogen de vele kilometers asfalt haast ongemerkt onder ons door en kreeg ik een bijzonder kijkje in het dagelijkse leven van de jonge mannen. Al was het alleen maar om te zien dat zij het nationale traditionele gewaad, de Dishdasha (jurk) met een Kumah (hoofddeksel) met veel trots dragen terwijl ze ‘s avonds ook in een Adidas-outfit bij konden lopen. Misschien verwachtte ik voor mijn bezoek aan het Arabische schiereiland wel een beetje een gesluierde en gesloten wereld aan te treffen, maar de openheid waarmee zij vertelden over hun leven en de tradities maakte dat ik al snel besefte dat gastvrijheid in Oman een vanzelfsprekendheid is.

De jongens vertelden me dat die karaktereigenschap al dateert van heel wat eeuwen geleden. Oman is namelijk al van oudsher een ware smeltkroes van culturen. Door haar ligging in het centrum van belangrijke zeevaartroutes is het land, ook nu nog altijd, een belangrijke spil in de zeehandel. Hierdoor kwam de bevolking veelvuldig in contact met andere zienswijzen en gebruiken. Als je Oman vandaag de dag bezoekt merk je dan ook heel duidelijk dat de lokale bevolking gewend is aan die andere culturen. De Omani staan open voor iedereen, spreken meestal goed Engels en knopen graag een praatje met je aan. Zelfs de bewegwijzering is bijna overal gecombineerd in het Arabisch en Engels.

Onderweg bleek meer dan eens dat die hartelijke glimlach niet alleen te vinden is in de luxe hotel-resorts, maar juist ook tijdens een bezoek aan een bedoeïenentent in de woestijn of bij een klein, authentiek overnachtingsadresje. Overal waar ik kwam waren mensen geïnteresseerd en behulpzaam, maar bovenal viel het mij op hoe bijzonder trots de Omani zijn. Zij nodigen je graag bij hen thuis uit voor een kopje Khawa, koffie met kardemom. Soms werd ons zelfs een maaltijd aangeboden en altijd stonden er wel mierzoete lekkernijen en verse dadels klaar.

Eén van de gidsen studeert de komende drie maanden, zoals zoveel jonge Omani, in Europa. In Keulen om precies te zijn. Wellicht dat ik hem de komende weken ook een kopje Hollandse koffie kan aanbieden en mijn huis net zo gastvrij voor hem kan openstellen. Tot de volgende blog maar weer, ik ben roze koeken halen…

Doe mee met de prijsvraag!
Je maakt kans op een high tea met een collega en het verkeersbureau van Oman wanneer je alle zes vragen goed beantwoord. De vraag waarop je dit keer moet antwoorden is: hoe heet het nationale traditionele gewaad van de Omani? Vergeet niet om ook te antwoorden op de vraag die hoort bij de eerste blog!

[contact-form-7 id=”27251″ title=”Prijsvraag Oman (vraag 2 van 6)”]