Vandaag was het zover, dag één van mijn bezoek aan Beiroet. Een beladen stad die opkrabbelt uit de puinhopen van de burgeroorlog. Overal verrijzen hoge woontorens, Dubai all over, en dat naast oude authentieke – Frans aandoende – huizen. Het het levert een bizar beeld op.

We bezochten een gebouw dat het nieuwe verzoeningsmuseum moet gaan huisvesten, de groene lijn. Het vroegere niemandsland waar velen met gevaar voor eigen leven overstaken van de in twee delen verdeelde stad. Het werd de groene lijn genoemd, vanwege de vele bomen die er in de loop der tijd groeiden. Nu is het een drukke doorgaande weg en herinnert weinig meer aan de nog steeds bestaande verdeeldheid. Maar parallellen met de Berlijnse Muur dringen zich op.

In de avond deelden we het diner met gegoede Libanezen. Daar hoorden we de echte verhalen. Velen waren het land ontvlucht en keren nu terug. Geld is er voor de gegoeden, de armen en de vele vluchtelingen, nu ook uit Syrië, redden zichzelf maar.

Ook kwamen de verwaarloosbare rechten van vrouwen aan de orde. De mannen hebben het voor het zeggen, ook al oogt het anders. Opvallend is ook dat de oorlog weliswaar voorbij is, maar van een verzoening tussen de diverse partijen nauwelijks sprake is. Iedere partij woont in zijn eigen wijk en verzoening lijkt ver weg.

Dag twee.
We snuiven de cultuur op, via een bijzonder mooie stadswandeling – waarbij we de oude huizen bezien – komen we uiteindelijk terecht bij het nationale museum. Ik word gelogenstraft, het blijkt geen simpel buurtmuseumpje te zijn maar een serieus gebouw met een topcollectie. Ik was onder de indruk, niet in de laatste plaats om dat ook dit gebouw aan de groene lijn lag en zwaar bestookt werd, maar helemaal is opgeknapt. De collectie heeft het overleeft door verpakt te zijn in betonnen kisten.

Dag drie.
Vandaag bezoeken we Kamal Mouzawal. Ik berichtte u eerder dat hij een laureaat is van het Prins Claus Fonds en onder het motto ‘Make food not war’ runt hij biologische markten en restaurants. Daar komen de diverse bevolkingsgroepen van Libanon bij elkaar om hun producten te verkopen of om samen te gaan koken. Met bewondering mocht ik dit alles aanschouwen, hier werden echte bruggen en vriendschappen gebouwd.

Geen ruzies, maar lekker met elkaar eten.
Bijzonder!

Mr Benno Friedberg
Advocaat

Friedberg & Mahn
advocaten.mediators