Net terug van vakantie en met mijn gedachten nog bij de sangria las ik dat de vierjaarlijkse folklore alweer begonnen was. Ditmaal ging onze premier door het stof en al snel gevolgd door zijn politieke vrienden.
Het deed mij denken aan het liedje van Drs P, Dodenrit, over al zijn geliefden die aan de wolven ten prooi vielen waarna dat lot ook hem trof. Dat ‘ten prooi’ vallen hadden de spindoktoren ook al voorzien en daarvoor dé oplossing bedacht, gewoon snel en stevig ‘sorry’ zeggen.
En zo gebeurde het dan ook, overal doken dan ook sorry zeggende politici op. Zij hadden van alles aan ons toegezegd om zo onze stemmen te winnen. En ja, zoals een goed politicus betaamt, komt men deze beloften vervolgens niet na. Dat is tenminste eens echte inflatie.
Wel bijzonder dat dezelfde politici er dan nog steeds van opkijken dat vele anderen in ons land soortgelijke trekken gaan vertonen en hun toezeggingen niet meer gestand willen doen.
Zijn wij nu ook zo dom dat wij onze gekozen dames en heren laten wegkomen met een simpele sorry, terwijl eigenlijk het een weergave is van hun eigen onkunde om ons land op goede wijze te besturen?
Wel in het de echte wereld geldt nog steeds dat je afspraken gewoon moet nakomen, in de politieke mag je gewoon eens een bonnetjes kwijtraken of sorry zeggen. En dan afvragen waarom Den Haag steeds verder verwijdert raakt van de rest van ons land…
Benno Friedberg
Advocaat
Friedberg & Mahn
advocaten.mediators
