Ni hao, ik hoor het (bijna) wekelijks in het televisieprogramma ‘Wie is de Mol?’, dat zich dit seizoen afspeelt in China. Tijdens het programma trekken prachtige landschappen voorbij en zijn de mensen aardig voor de deelnemers aan het programma. Op hetzelfde moment lees en hoor ik her en der de roep vanuit de reisbranche om niet al te veel aandacht te besteden aan het coronavirus dat zijn oorsprong heeft in China. Als de reisverkoop maar doorgaat…
‘We’ zijn boos op de landelijke en internationale media, want ‘ze’ maken de mensen bang voor een virus dat alleen de zwakken eronder zou krijgen. Door alle berichten in de kranten en andere (online) media worden mensen niet alleen bang voor China, maar zelfs ‘luchthaven bang’. ‘Profeten’ voorspellen, voor zover je het nog voorspellen kan noemen, een zwaar jaar voor de internationale reisbranche.
Zouden onze lezers bang zijn om (verre) reizen te verkopen? Wat? Wilt u naar Japan? Ik zou het u zeker afraden! Zou je als reisprofessional nog richting Azië gaan? Zou je nog naar een land gaan waar 50 mensen aan het coronavirus zijn overleden? En naar een land waar 25 mensen aan het virus zijn overleden? En 10? En 5 mensen, of 1 persoon? Waar trek je de grens? En voor de consument?
Je hoeft echt geen reisgeleerde te zijn om te beseffen dat het aantal verkochte reizen naar Azië gaat teruglopen, zolang het coronavirus de voorpagina’s blijft sieren. Het zal ook niet alleen de aanbieders van China gaan treffen, maar ook andere Aziatische landen zolang het virus zich blijft verspreiden.
Maar goed, wie specialiseert zich vandaag de dag nog slechts op één land? Of wie specialiseert zich vandaag de dag nog slechts op één continent? Dan mag je wel een hele grote oude sok met geld onder je matras hebben liggen, bijvoorbeeld voor momenten dat er een nieuw virus het levenslicht ziet en jouw kaarsje dreigt te doven.
Zonder gekheid, de aanbieders van verre reizen in de richting van Azië zullen het op dit moment zwaar hebben. Het is het continent dat ik overigens nog nooit heb bezocht. Op de plaatjes en in reisprogramma’s lijkt het het ene moment op een paradijs, maar het andere moment is het veranderd tot de hel op aarde. Overstromingen, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, politiek geweld, cyclonen, waar houdt het op voor Azië?
Maar goed, zullen we er dan maar niet zoveel over schrijven? Het zou toch gek zijn als we er niet over zouden schrijven? Stel je voor dat aanbieders van Florida, Australië, Zuid-Afrika, Réunion en Recife ons vragen of we niet teveel over de ‘vele’ doden die er vallen door haaien-aanvallen en dat hun stranden te boek staan als de gevaarlijkste stranden ter wereld?
Vorige week was in het magazine Nature te lezen dat onderzoekers zich verbaasden over het snelle herstel van longen van ex-rokers. Het zou ‘magisch’ zijn hoe snel het herstel gaat. Hoewel ik Azië zeker niet wil bestempelen als een ‘roker’ en het continent ook niet vaak wordt benoemd als de longen van de aarde, heeft het toch iets magisch hoe snel de Aziatische landen zich weten te herstellen van rampspoed. Wat dat betreft geloof ik wel in een spoedig herstel. Benieuwd hoe snel China-/Azië-aanbieders reisprofessionals, net als bijvoorbeeld Tunesië, Turkije en St. Maarten deden, willen laten zien dat het er weer goed toeven is. Hoewel, ik denk dat Azië dat niet eens nodig heeft. Ni hao.
Arjen Lutgendorff
arjen@travelpro.nl
