Het is vandaag de dag gemakkelijker een kameel te vinden die door het oog van een naald gaat, dan dat je een Zelfstandige Reis Agent (ZRA) vindt die als een vis in het water vakanties aan de man brengt.
Overigens zou mijn buurman niet eens weten waar hij moest zoeken wanneer ik hem zou vragen naar de dichtstbijzijnde ZRA. Dat zegt misschien meer over mijn buurman, maar misschien ook niet. Het vak bestaat ondertussen al tientallen jaren, maar ik ga er vanuit dat jullie het met mij eens zijn dat de term ZRA nog steeds niet heel bekend is. Zo zijn er nog wel een paar vraagtekens te zetten bij benamingen (‘mobiel’, ‘xpert’) van deze tak binnen de reissector. Ach, als je eigen klantenkring maar groot genoeg is.
Coronacrisis of niet, een carrière als ZRA lijkt mij überhaupt niet makkelijk. Overigens lijkt een loempiakraam runnen dan wel weer makkelijker, maar ook daarin kan je je flink vergissen. In het begin van het ZRA-tijdperk in Nederland werd menigeen weggehoond, weggezet als Tupperware-dames, mannen en vrouwen die het vooral deden om de studiereizen en ‘de partners van rijke stinkerds’.
Toch werd het beroep van ZRA door steeds meer reisprofessionals omarmt, want het aantal liep alsmaar op. Voor de coronacrisis werd de (voor)deur bij menig ZRA dan ook platgelopen, maar de regels omtrent de financiële steun die begin deze week bekend werden gemaakt doet de deur dicht voor veel zzp’ers in de reissector.
Jarenlang hebben ZRA’s als ze het goed aanpakten (flink) kunnen cashen. Het beroep werd dan ook door menig ZRA de hemel in geprezen: meer vrijheid, hogere eigen marges bepalen, eigen contact met DMC’s en eigen baas. Nu moet je als ZRA flink op de blaren zitten en moet menigeen zijn of haar pensioenpotje zelfs gebruiken om de vaste lasten te betalen.
Ik lees dat ZRA’s zich gejonast voelen om uiteindelijk overboord te worden gegooid om vervolgens opgeslokt te worden door een grote vis. Of de meeste ZRA’s dát overleven…?! Maar wie weet zal een wonder geschieden en herrijzen zij uit de dood om uiteindelijk op te leven als nooit tevoren.
Er wordt geklaagd door ZRA’s (nee, niet door iedereen inderdaad) over de financiële hulp die zij niet ontvangen, de ANVR, enzovoorts. Terecht, onterecht? Laten we wel zijn, het is voor niemand in de reissector een vetpot op dit moment. Toch voel ik dat er binnen de reissector een soort van afkeer is tegen specifiek ZRA’s die klagen. Hoe kan dat?
Hoe interessant is het beroep van ZRA eigenlijk nog?
Arjen Lutgendorff
arjen@travelpro.nl
10 reacties
Beste Erik, ik geef je in veel zaken gelijk maar er zijn inmiddels toch ook best veel ZRA’s die een behoorlijke boterham verdienen en daar gemakkelijk van op vakantie kunnen en zelfs een heel gezin van kunnen onderhouden. Ik ben zelf 15 jaar eigenaar geweest van een stenen reisbureau en nu ruim 12 jaar ZRA. Kan het dus heel goed vergelijken en je moet niet vergeten dat je veel minder kosten hebt als ZRA. Met een omzet van rond de 300.000 euro kan je al een netto inkomen generen van circa 2300 euro in de maand en bijkomend voordeel is dat je veel meer vrije tijd hebt om te genieten van het leven wat voor mij destijds een belangrijke reden was om ZRA te worden. Bij een stenen reisbureau moet je toch al snel 500.000 euro per medewerker omzetten en dekt dat net de kosten voor ‘de baas’. Goede reisbureaus hebben altijd bestaansrecht en dat telt ook voor goede ZRA’s. Die geven nooit op en zullen altijd een manier vinden om te overleven, zelfs in corona tijd! Kortom je slaat de plank niet helemaal mis maar wel een beetje haha. Fijn weekend ! Mvg Rob Land
Tja Arjen, dan ben je toch niet goed genoeg op de hoogte. Ik had een heel fijn salaris waarmee ik mijn gezin alleen had kunnen onderhouden. Ga je maar eens meer oriënteren, want het is wel heel gemakkelijk om zo de reacties proberen los te krijgen bij ons ZZP’ers die door niemand geholpen worden. In deze tijd zou positiviteit, creativiteit en vragen als ‘ wat kunnen wij als reisblad voor jullie betekenen’, meer op zijn plaats zijn. Zeker gezien het feit dat de rest van de reiswereld wel geholpen word, ook door jullie, en de ZZP’ers met een echtgenoot die meer als het minimum loon verdiend niet. Dan valt er een heel groot deel van het gezamenlijk inkomen weg waar al 7 maanden niets voor terugkomt (de 1e 3 maanden wel). Het zou je sieren als je voor die 1000 ZRA’s in de bres zou springen.
Bram(niet mijn echte naam)
Lijkt me een beetje grootspraak of het is geen eerlijk verdient geld binnende de huidige waarden van de reisbranche. Sluit me helemaal bij Erik aan. Waarom wil je je naam niet noemen!!
Al meer dan 20 jaar werk ik als ZRA en heb er altijd een baan naast gehad. Het was keihard werken, 80 uur per week was niks!
De ballen in de lucht houden en ja ook een man met een inkomen maar geen rijke stinkerd die mij en ons gezin moest onderhouden.
Met werken ben ik opgegroeid en nee, stilzitten is voor mij niet weggelegd!
Met een goede toko, elk jaar groei wilde ik eind dit jaar stoppen en de keuze maken om mijn reisbureau nog meer uit te breiden, helaas eind april raakte ik mijn baan kwijt, toen druk met privéomstandigheden en zorgen dat ik alles voor mijn klanten heb kunnen regelen en corona. De negatieve coronasfeer heeft me doen besluiten om de opleiding nagelstyliste erbij te gaan doen, even positieve elementen in mijn leven brengen… ook een baan als accountmanager bij een software bedrijf en straks als we mogen reizen…..ga ik verder met waar mijn hart het meeste ligt, 24 uur 7 dagen in de week. Dus dat!!! Kijk naar wat je wel kan en haal daar je kracht uit….
Beste Arjen,
Onderstaande schrijf ik op persoonlijke titel en naar aanleiding van je voorwoord in TravelPro over de functie van de ZRA en de effecten van de huidige maatregelingen op het voorbestaan van deze functie binnen de branche.
Laten wij vooropstellen dat geen twijfel bestaat op de motivatie, vakkennis, enthousiasme, veelzijdigheid en doorzettingsvermogen van de huidige ZRA’s. Deze groep van vrouwen en mannen hebben in eerste instantie niet zelf gekozen voor deze zelfstandige ondernemers functie. Zij zijn door ons (door onze branche) gedwongen om hun passie en jarenlange door de branche gefinancierde opgebouwde vakkennis (middels studiereizen en incentives) om te zetten en de benutten in een eigen onderneming. De branche heeft begin van deze eeuw hiervoor gekozen. Onder druk van het veergaren van marktaandeel, bezuinigingen en zogenaamde efficiënte verkoop zijn deze mensen op straat te gezet. Bij de retail zijn alleen aan het begin van deze eeuw meer dan 1100 reisbureaus dicht gegaan, bij een minimale bezetting van 2 FTE’s (waarvan het merendeel part time functies) kom je snel op een 3000 mensen. Als je hierop nog het aantal mensen optelt welk wegbezuinigd is bij touroperators dan groeit het getal na 5000 misschien wel meer.
Het moet ons niet verbazen dat nu twintig jaar verder bijna duizend mensen werkzaam zijn als zelfstandige ondernemer binnen de branche. Deze 1000 collega’s maken gezamenlijk ruim € 35mln euro omzet per jaar (misschien wel meer) waarvan zij goed zijn voor een inkomen van rond de € 3mln en een bijdrage aan de schatkit van rond de € 1mln per jaar. Zijn zij dan niet eenmalig en uitkering waard van minimaal dit bedrag? Waarom kan niemand dit vertellen aan EZ?
Deze mensen hebben vanaf het begin moeten vechten voor de acceptatie van de functie en de zelfstandigheid, ik weet nog letterlijk dat wij de cowboys van de branche werden genoemd toen wij binnen The Travel Company de functie van PTA hebben geïntroduceerd in 2003. Deze ZZP’ers hebben in al de jaren meerdere tegensalgen gehad en moesten altijd weer bewijzen dat de passie, liefde en kennis van het vak toch de ontbrekende schakel tussen reisproduct en tevreden klant is! En gelukkig hebben zij uiteindelijk een klantenkring kunnen opbouwen op eigen kracht! En inderdaad zij hebben goed verdiend als ZZP’er maar zij hebben ook al deze jaren hun bijdrage geleverd aan de schatkist.
Wij als maatschappij hebben de Zelfstandige Ondernemer gecreëerd in de zero’s de ZZP’er was de motor van onze maatschappij het was en is geen mode maar een noodzaak van onze economische vooruitgang. Onze bedrijven moeten voldoen aan de verwachtingen en eisen van aandeelhouders het verhogen van rendement teerwijl het werk toch moet gebeuren, in elke sector niet alleen in de reisbranche.
En wat doen we nu? Wij vergeten wij al de mensen omdat het ver van mijn bed show is; Onterecht deze mensen zijn de frontlinie van het voortbestaan van een onafhankelijke reisbranche! Zonder hun passie, liefde en vakkennis zullen onze consumenten verdwalen in de toekomstige (reis-aanbod) chaos.
Dat wilde ik even aan je vertellen,
Takis.
Rectificatie op:
Het moet ons niet verbazen dat nu twintig jaar verder bijna duizend mensen werkzaam zijn als zelfstandige ondernemer binnen de branche. Deze 1000 collega’s maken gezamenlijk ruim € 350 mln euro omzet per jaar (misschien wel meer) waarvan zij goed zijn voor een inkomen van rond de € 30 mln en een bijdrage aan de schatkit van rond de € 10 mln per jaar. Zijn zij dan niet eenmalig en uitkering waard van minimaal dit bedrag? Waarom kan niemand dit vertellen aan EZ?
Ook in de pre coronatijd was het beroep ZRA nooit interessant. Het ontstijgt het niveau van incidentele bijverdiensten niet. Soms een beetje inkomen en vaak niets. ik ben nog nooit een ZRA tegengekomen die van zijn of haar ZRA verdiensten een gezin kan onderhouden of – wat bescheidener – die zichzelf daarvan volledig kan onderhouden. Sterker nog, volgens kun je van de jaarlijkse ZRA inkomsten nauwelijks zelf met eigen gezin van op vakantie … . Vrijwel alle ZRA’s hebben daarom een verdienende partner of liggende gelden of andersoortig inkomen en doen dit erbij, al dan niet voor de lol.
Of mis ik hier iets en heb ik het helemaal mis? (hopelijk …)
Beste Erik,
Met puur en alleen ZRA-inkomsten de laatste 8 jaar een vastgoedportefeuille opgebouwd van meer dan 2 miljoen euro. En daarnaast prima kunnen leven. Nog meer vooroordelen? Ben benieuwd. 🙂
Groetjes!
Goedemiddag Erik,
Ik vrees dan echt dat je de verkeerde ZRA’s bent tegengekomen. Ik run inmiddels 18 jaar samen met mijn collega een prima draaiende onderneming met tot dit jaar een jaarlijks stijgende omzet waar we beide meer dan een dik belegde boterham aan verdienen! Over onze jaarlijkse vakantie’s hoef je je ook geen zorgen te maken en blijft dit niet beperkt tot een weekendje Center Parcs!
Dus gelukkig heb je het in ons geval helemaal mis!
Fijn weekend!
Beste Erik,
Je hebt het helemaal mis.
Ik ben fulltime ZRA sinds 2012 en kan volledig mijn gezin ermee onderhouden, in mijn geval mijn man en ik. Mijn partner verdient niks ik ben de kostwinner. Kon er prima van leven, mijn hypotheek betalen en 2x op vakantie per jaar (verre bestemming).