Onder de paraplu van SGR wordt er in samenwerking met Certo Escrow en Fadiro gewerkt aan een geheel nieuw digitaal platform voor derdengelden waarbij transacties tussen reisagenten en touroperators worden afgewikkeld, dat bevestigt Erik Jan Reuver (directeur SGR) tegenover TravelPro naar aanleiding van geluiden hierover in de branche.
Volgens Reuver zijn de voordelen voor alle betrokkenen onder andere zekerheid over betalingen over en weer, minder discussie over zekerheden zoals bankgaranties of incassocontracten tussen reisagenten en touroperators, klantgegevens blijven vertrouwelijk (belangrijk voor de reisagent) en wellicht ook een besparing op incassokosten bij touroperators.
Op verzoek
Het ‘clearinghouse’ moet na een pilot in het voorjaar van 2015, mede op verzoek van de ANVR en diverse grote marktpartijen (zowel reisagentenketens als Nederlandse touroperators) in de reisindustrie, voor iedereen beschikbaar komen. In het buitenland is een dergelijk systeem niet ongebruikelijk, zo bestaat in Engeland een vergelijkbaar systeem als Travel Trust Association (TTA) en in de luchtvaart is het bekendste gelijksoortige systeem het BSP-platform van IATA.
Onafhankelijk
Binnen de branche zou er veel animo zijn voor het digitale platform tussen reisagent en touroperator. Aan een dergelijk platform werd al gewerkt door Fadiro, maar diverse (grote) partijen willen een onafhankelijke(re) partij die het platform beheert. Reuver: “SGR is niet zelf met het idee gekomen, maar er is ons gevraagd om als neutrale partij te kijken naar de mogelijkheden van een dergelijk systeem. Daar hebben wij onderzoek naar gedaan en er wordt een businessplan gemaakt waarbij in kaart wordt gebracht welke investeringen erbij komen kijken. In januari zullen we dit voorleggen aan onze achterban en de betrokkenen. Wanneer deze het plan goedkeuren kunnen we van start gaan”.
Nadeel
“Aansluiting op het platform dat wordt ontwikkelt is vrijwillig. Het kan dat touroperators, bij reisagenten die zich niet aansluiten, andere zekerheden vragen of hen op directe incasso zet”, aldus Reuver, die laat weten dat het platform voor derdengelden absoluut ook te maken heeft met het faillissement van Oad en haar Globe reisbureaus waarbij onder andere TUI en Thomas Cook grote schade leden. Het faillissement van de Globe reisbureaus zorgt ervoor dat er onderling meer dan ooit bankgaranties worden gevraagd. Partijen die deze niet willen (of kunnen) afgeven worden als alternatief op direct incasso gezet. Reuver: “Iedereen wil van de direct incasso af, want het nadeel is dat alle klantgegevens bij de touroperators terechtkomen met de mogelijkheid dat deze de klant rechtstreeks gaat benaderen. Ik kan niet zeggen of partijen die zich niet gaan aansluiten bij dit platform daar nadelen van gaan ondervinden”. Reisagenten die alleen buitenlandse producten verkopen hoeven zich ook niet bij het nieuwe platform aan te melden. “Het is een vrijwillige situatie, niemand wordt gedwongen”, aldus Reuver.
Kosten
Een naam voor het nieuwe platform is er nog niet. Ook over de precieze kosten voor deelname aan het nieuw te ontwikkelen platform is nog geen definitieve duidelijkheid, maar Reuver laat weten dat de kosten van het platform wel moeten worden gedekt. “Nu hebben zowel touroperators als reisagenten ook hun kosten om openstaande posten te incasseren. Wij willen hier in ieder geval geen winst op maken, maar de reisbranche bij onderlinge transacties helpen.”
8 reacties
Ik lees veel vooroordelen zonder dat iemand precies weet hoe het platform zou kunnen werken. Ik nodig jullie binnenkort persoonlijk uit voor een toelichting. Dan kan je pas oordelen.
Iedereen een goed jaareinde en een gelukkig nieuwjaar!
Erik Jan Reuver
Geachte heer van Disseldorp,
Cash flow vertegenwoordigt zeker waarde, maar dan wel de gecorrigeerde cashflow, na aftrek van vooruitbetaalde reissommen. Anders zou ieder reisburo die vooruitbetaalde reissommen namens een touroperator incasseert waarde vertegenwoordigen en dat is natuurlijk niet zo.
Over de SGR en ANVR deel ik u mening, ben wel benieuwd hoe de SGR zo’n systeem gaat bouwen, terwijl het de ANVR in 2009 nooit gelukt is. Direct klant incasso en bankgaranties wordt ook heel lastig. Hopelijk is er wel zekerheid over de commissies en bonussen. Bilateraaltjes zijn voor de kleine reisagent natuurlijk hopeloos.
Beste Peter,
cashflow is niets anders dan de in- en uitstroom van liquide middelen in een onderneming vaak gemeten in een bepaalde tijdsperiode. En cashflow vertegenwoordigd zeer zeker wel waarde. Hele ondernemingen worden gekocht en verkocht op basis van de cashflow binnen het bedrijf. Het betitelen alsof er met geld van klanten wordt gespeeld terwijl het niet van de onderneming zou zijn en als goedkoop werkkapitaal wordt gebruikt is simpelweg niet correct en doet afbreuk aan de discussie.
En waarop baseer je dat het goedkoper is om de totale cashflow van een branche stil te leggen en bij 1 partij neer te leggen dan om eventueel met bankgaranties of andere zekerheden te werken? Ik geloof daar helemaal niet in.
En de zogenaamde voordelen voor een reisagent? Nonsens. Ik zie niet voor me dat in het systeem bonussen op voorhand achter worden gehouden zodat bij eventueel behaalde targets dit zou kunnen worden uitgekeerd? Geloof jij het? Klantgegevens is sowieso een achterhaalde discussie uit de vorige eeuw en commissie is in het huidige systeem al helemaal geen issue. Tenzij je als reisagent op direct incasso staat. Maar ik hoop toch echt dat we geen systeem geen optuigen waarbij de sterke het voor de zwakke broeders op kunnen gaan lossen.
Geen centraal systeem met allerlei beheerkosten, en veel te veel geld en macht op 1 plaats, maar gewoon bilateraal oplossen zoals het hoort.
Nog afgezien van de discussie dat SGR hier in mijn optiek al helemaal geen partij in zou moeten of mogen zijn.
Dat er “waarde” of inderdaad beter, werkkapitaal uit de branche verdwijnt, is ten dele waar: zowel reisbureaus als touroperators hebben tijdelijk geen beschikking meer over het geld dat in een onafhankelijke stichting wordt ondergebracht, maar het geld blijft natuurlijk wel bestemd.
De vergelijking met BSP gaat denk ik niet helemaal op, aangezien dat systeem vooral het betalingsverkeer tussen agent en vervoerder regelt en niet zozeer ook het deel tussen klant en agent (behoudens die klanten die met creditcard via BSP betalen). In zoverre valt er wel wat zeggen om het voorgestelde systeem uit te breiden met de betalingsafwikkeling tussen touroperator en degene die de prestatie levert. Er moeten op z’n minst afspraken gemaakt moeten worden over wanneer de touroperator betaald krijgt in relatie tot de prestatielevering, nu diens zekerheid groter is geworden; wat immers als de touroperator zijn verplichtingen niet kan nakomen. (Een deel daarvan kan onder de SGR-garantie vallen, maar er kunnen ook onderdelen zijn waarvoor dat niet geldt.)
Bij invoering van het systeem is het uiteraard van belang dat het reisbureau dat overweegt zich aan te sluiten een goede afweging maakt van alle consequenties. Eén daarvan is de presentatie naar de klant welk deel van de reissom naar wie betaald moet worden. Gezien mijn vakgebied en achtergrond richt ik me op de financiële consequenties. De voorgestelde stichting Derdengelden is bedoeld om klantbetalingen veilig te stellen. Het feit dat de klant niet meer aan het reisbureau betaalt, maar aan de stichting betekent volgens mij niet dat de vordering verplaatst. Deze blijft bij het reisbureau welke verantwoordelijk blijft voor de inning en dit dus ook administratief moet kunnen blijven volgen, alleen de afwikkeling verloopt via de stichting (aparte derdenrekening per aangesloten reisbureau die, naast het eigen bankverkeer, ook in de eigen administratie efficiënt verwerkt moet kunnen worden).
Allereerst dient een reisbureau te bepalen welke onderdelen van de reis/producten/leveranciers via het nieuwe systeem gaan lopen (t.b.v. vermelding van betaalwijze op de factuur ook nog gesplitst naar aan- en restbetaling?). Met die keuze dient de (bestaande?) liquiditeitsprognose te worden aangepast, immers de gelden komen niet meer in eigen beheer. De inkomende geldstroom wordt omgezet naar een vordering op de stichting, waaruit op een x moment de touroperator betaald wordt. In dat laatste geval is er vanuit het reisbureau geen uitgaande geldstroom. In de uiteindelijke situatie wordt de liquiditeitsstroom bij een gehele overgang eenvoudiger, maar in de overgangssituatie spelen zaken als financiering van investeringen vanuit werkkapitaal, vooruitbetalingen/deposits, seizoensinvloeden en (tijdelijke?!) verliesfinanciering een rol.
Het nieuwe systeem kan leiden tot (gedeeltelijke, maar niet alle) opheffing van de bankgaranties en zeker in de overgangssituatie kan er nog sprake zijn van geblokkeerde gelden t.b.v. deze uitgegeven garanties. Een goede timing t.b.v. het tijdig inleveren en laten vrijvallen van deze middelen is van belang om de liquiditeiten van een reisbureau niet in gevaar te brengen. Door de invoering ontstaat immers een lager banksaldo ofwel hogere bankschuld, een vordering op een stichting en de afwikkeling van de crediteurenpositie gaat via de rekening-courant met de stichting Derdengelden verlopen. Deze balansinvloeden kunnen ook z’n invloed hebben op de solvabiliteit t.b.v. financieringen en niet op te heffen garantiestellingen (waarbij het ook nog een verschil kan zijn of omzet op boekdatum of op vertrekdatum wordt verantwoord).
Qua rentabiliteit is nog van belang of er een rentevergoeding op de rekening-courantverhouding met de stichting komt.
Al met al zaken die ook meegenomen moeten worden in het businessplan dan wel bij de beoordeling van het plan. En ik vermoed dat er nog wel meer inhoudelijke aspecten zijn te noemen…
Waarde (volgens van Disseldorf) en goedkoop werkkapitaal (lees: vooruitbetalingen van de consument) zijn niet hetzelfde. Waarde in een bedrijf creëer je met je eigen cashflow, niet met geld van een ander. Daarin zit het probleem. Een CFO van een reisorganisatie zal zeggen dat het zijn cash is en de reisagent vind dat het zijn cash is. Het is geld van klanten en het is pas van een ander als die iets gepresteerd heeft.
Een derdengeld systeem biedt ook waarborgen voor een reisagent (commissies, bonussen en
klantgegevens? ) en is een beter en goedkoper alternatief dan bankgaranties of direct klant incasso. Het voegt dus waarde toe. Als het maar op een eerlijke manier wordt opgezet.
Belangrijk is om dit idee vanuit oogpunt van de consument te bekijken, en dit zal verwarrend overkomen. De consument betaalt en niet aan het reisbureau bij wie hij de boeking maakt en ook niet aan de touroperator die de reis gaat uitvoeren. Dit genereert veel vragen.
Verder een mooi initiatief, maar wel minstens 10 jaar te laat. Reisbureaus die het moeten hebben van doorverkoop van andermans reizen, kunnen het hoofd niet of nauwelijks meer boven water houden.
We hebben elkaar nog niet gesproken Werner. Maar ik vul dit graag aan met: Amen!
Ik begrijp uiteraard de gedachte achter een systeem als dit, maar dit is vanuit waarde oogpunt een enorm slecht idee. De problemen die een dergelijk systeem wellicht zouden kunnen oplossen wegen op geen enkele wijze op tegen de enorme waarde die cashflow vertegenwoordigd binnen een systeem, binnen een totale branche. Vanuit dat perspectief is het echt een enorm slecht idee.
Vraag even de CFO’s van de touroperators, die hebben wat dieper financieel inzicht dan de meeste reisagenten inclusief mezelf, of we vanuit het platform direct de uiteindelijk product leverende leveranciers mogen betalen, de hoteliers en airlines, zodat de geldstroom ook niet meer via hen loopt, maar gewoon rechtstreeks wordt afgedragen aan degene die de uiteindelijke prestatie levert. Ze zullen heel snel nee zeggen, want ze kunnen uiteindelijk zelf niet zonder de waarde van de cashstroom die hun business genereert.
Dit lijken me nu niet echt de jaren om een systeem te introduceren dat zo enorm veel waarde onttrekt aan de gehele keten. Laten we liever dingen verzinnen die waarde toevoegen in plaats van afbreken.